تفاوت بین استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید
چندین نوع از آرتریت وجود دارد. آرتروز و آرتریت روماتوئید دو نوع از شایع ترین انواع آن  هستند.

اگر چه علائم این دو نوع آرتریت می تواند مشابه هم باشد، برای تعیین درمان مناسب بسیار مهم است که بین آنها تفاوت ها را پیدا کنید.

در سیستم بهداشتی دانشگاه میشیگان، روماتولوژیستهای با تجربه  آزمایشات مناسب برای تعیین نوع آرتریت شما انجام خواهند داد. سپس ما یک برنامه درمان موثر را توسعه خواهیم داد و گزینه های شما را توضیح خواهیم داد.

استئوآرتریت زمانی اتفاق می افتد که سطح غضروف مفصلی از بین می رود. استئوآرتریت معمولا در یک مفصل که به آن فشار وارد شده است آغاز میشود .

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است ، به این معنی  که سیستم ایمنی بدن به جای مزاحمان به بدن آسیب می رساند و به بدن حمله می کند.

در این مورد، آن را به غشای سینوویو حمله می کند که مفاصل را محافظت می کند. آرتریت روماتوئید اغلب چندین مفاصل را در یک زمان هدف قرار می دهد. علائم آرتریت روماتوئید عبارتند از:

  • تب
  • کم خونی
  • خستگی
  • از دست دادن اشتها

تفاوت ها در علائم و تشخیص

آرتروز فقط یک قسمت از بدن ممکن است در زمان های مختلف تحت تاثیر قرار گیرد. یک علامت معمول OA، سفتی صبحگاهی در مفاصل در عرض چند دقیقه از هنگام برخواستن از رخت خواب  است
 
روماتیسم معمولا با تورم متقارن مفصلی که مدتی طولانی مداوم بوده، همراه است ( برای مثال هر مفاصل هر دو دست یا هر دو زانو دچار ورم می شود ) ، این بد فرمی و ورم می تواند عملکرد آن مفصل راشدیدا مختل کند RA نه تنها مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه همچنین باعث التهاب ریه نیز می شود که منجر به تنگی نفس می شود. 
 
مهم است که برای تشخیص درمان صحیح این دو بیماری را از هم متمایز کنید ، زیرا گزینه های درمان در دسترس برای OA ( آرتروز )  متفاوت از موارد RA ( روماتیسم ) است.

تفاوت های درمانی 

درمان دارویی اولیه RA معمولا شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) برای کاهش علائم درد و التهاب است. در نهایت، برای کاهش پاسخ اتوایمیون، درمان اضافی مورد نیاز است. 


استفاده همزمان از DMARD و NSAID باید به کاهش علائم RA کمک کند، اما اگر این درمان ترکیبی کافی نباشد، افزودن یک داروی بیولوژیکی در نظر گرفته می شود .

درمان های RA با راه حل های بیولوژیک adalimumab (Humira)، etanercept (Enbrel) و tocilizumab (Actemra) برای درمان روماتولوژی مورد استفاده قرار می گیرند. 5- کورتیکو استروئید های مانند متیل پردنیزولون همچنین می توانند برای کاهش التهاب در حالی که انتظار می رود DMARD ها و بیولوژیک ها اثر می گذارد ، استفاده شود .
 
در طی درمان برای آرتروز ، ورزش را به عنوان بخشی از پروسه درمانی حتما لحاظ کنید ، زیرا مطالعات نشان داده اند که راه رفتن ساده در محله می تواند به کاهش درد و کاهش سفتی مفصلی کمک کند. کم شدن بار روی مفاصل همچنین می تواند نقش مهمی در کاهش نشانه های آرتروز ایفا کند می تواند فشار روی مفاصل را کاهش دهد، که باعث کاهش مالش اصطکاک استخوان می شود.
 
دارو های ضد درد مانند استامینوفن و NSAID ها می توانند برای کمک به حل درد مرتبط با OA استفاده شوند.

پماد کپسایسین به صورت موضعی می تواند به عنوان یک جایگزین یا همراه بر درمان دارویی مورد استفاده قرار گیرد ، به عنوان یک بررسی از کارآزمایی های تصادفی ، کنترل شده نشان می دهد که آن را در مقایسه با دارونما برای OA زانو موثر است و درد را با 50٪ کاهش می دهد
 
تزریق کورتیکو استروئید می تواند برای کاهش درد و التهاب به طور موقت استفاده شود ، اما راه حل های بیولوژیک برای OA استفاده نمی شود ، زیرا این بیماری شامل حمله اتو ایمیون در مفصل نیست. به طور کلی ، ملاحظات رژیم غذایی مناسب و ورزش می تواند به کاهش شدت ساییدگی مفصل کمک کند .